Alle flamingo’s die Fien kent zijn roze. Dat is omdat ze elke dag roze garnalen eten. Fien wil ook wel zo’n mooie kleur krijgen, maar er is één klein probleempje… Fien lust helemaal geen garnalen. Dus gaat ze op zoek naar andere dingen waar haar veren een mooi roze kleurtje van krijgen. Zou dat werken?
In deze blog maak ik gebruik van affiliate links. Zie voor meer informatie mijn disclaimer.
In het prentenboek ‘Flamingo Fien lust geen roze’ maken we kennis met Fien die heel graag mooi roze wil zijn, maar echt geen roze garnalen lust. Ondanks dat moeder flamingo Fien met regelmaat aanspoort om een garnaal te gaan eten, blijft Fien kieskeurig en verzint ze, zonder garnalen te hoeven eten, steeds iets anders om ook roze te worden. Zo verft ze haar veren, verzamelt de veren van roze flamingo’s, eet ze roze taart, ijs of fruit. Wat ze ook probeert, het lukt haar niet om de roze kleur te krijgen die ze zo graag wil. Ondertussen heeft Fien door het eten van ander voedsel wel andere verschillende kleuren gekregen. Zo zie je haar in het paars, bruin en oranje. Tot slot besluit Fien toch een roze garnaal te proberen. En je raadt het vast al: Fien vindt de garnalen echt verrukkelijk!
In mijn kleutergroep zitten zeker een aantal kieskeurige eters. Het verhaal riep tijdens het voorlezen bij de kinderen opmerkingen en persoonlijke verhalen op. Ze herkenden zich in het verhaal van Fien. In het verhaal draait het vooral om het uitproberen van iets nieuws. We hebben hier ook met elkaar over gesproken. Dit geldt niet alleen voor het eten van iets dat je niet lekker lijkt, maar eigenlijk ook over het uitproberen van iets wat je vooraf moeilijk of minder leuk lijkt. Uiteindelijk hebben we een mooie gesprek gevoerd over mindset.
Flamingo Fien lust geen roze bestaat uit lieve, zachte en aandoenlijke illustraties. De allerlaatste illustratie leverde bij de kinderen veel ‘oehs’ en ‘aahhs’ op, want wie houdt er nou niet van regenboogkleuren?