Ze heeft er zo lang naar uitgekeken en dan is het op haar vijfde verjaardag zover… ze krijgt een hondje cadeau! Het is niet zomaar een hondje, maar een hondje die oma uit het asiel heeft gered. Dit asiel was echter wel in een land hier heel ver vandaan. Het hondje krijgt de naam Max.
In deze blog maak ik gebruik van affiliate links. Zie voor meer informatie mijn disclaimer.
In dit grappige prentenboek beleven oma, Max en het meisje allemaal avonturen. In de loop van het verhaal krijgt het meisje door dat haar omgeving wel heel erg bang en schichtig op haar hondje Max reageert. Ook papa heeft zo zijn bedenkingen over de hond. Oma vindt dat papa en het meisje zich aanstellen en wil er niks over horen.. Ook niet als er bij oma twee vingers afgebeten worden, hij alles probeert op te eten, hij tijdens het aaien een ruwharige vacht blijkt te hebben en eigenlijk wel héél erg veel van zwemmen houdt. Oma kan het gedrag allemaal verklaren.
Op de kaft van het boek kun je aan de uitdrukkingen van de mensen en de dieren al zien dat Max niet zomaar een hondje is. En dat blijkt uiteindelijk ook zo te zijn, want Max blijkt een krokodil te zijn. De naïviteit van oma zorgt voor vrolijkheid en humor in het verhaal. Zij kijkt er in ieder geval niet van op als een huisdier twee vingers van je hand afbijt..
Het verhaal wordt vanuit ‘ik’ verteld en dat is ook waarom ik in deze recensie ‘het meisje’ gebruik. Je komt er tijdens het verhaal ook niet achter wat haar naam is. Een vertelperspectief die je niet zo vaak in prentenboeken tegenkomt. Zelf vond ik dit geen probleem, maar ik kan mij voorstellen dat dit voor kinderen verwarrend kan zijn.
Oma, Max en ik is een grappig prentenboek met lachwekkende situaties. De illustraties zijn zacht van kleur, gedetailleerd waar nodig en geven het verhaal goed weer.
Ik heb het boek nog niet in de klas voorgelezen, maar ik denk dat de kinderen het vooral een grappig verhaal gaan vinden en kunnen lachen om de illustraties, die soms toch wel een absurdistisch en gruwelijk randje hebben. Het boek heeft een grappig einde, want oma besluit dat ze toch meer een kattenmens is en geeft het meisje op haar zesde verjaardag een nieuw huisdier. En je raadt het al… deze komt uit een land hier ver vandaan.
Oma, Max en ik
Auteur: Mattias Danielsson
Illustrator: Jonna Bjórnstjerna
Uitgeverij: Moon